1/2 december

Maandag 1 december/dinsdag 2 december
Vandaag naar Amasiko. Planning was rond half negen vertrekken, maar eerst zouden we nog langs een school moeten voor een handtekening en stempel voor de vervolgopleiding voor de zoon van Lucie, Tor. Tor gaat ook mee naar Amasiko. Gelukkig is Tor zelf al op tijd naar school vertrokken, maar helaas komt hij rond half elf terug zonder handtekening op zijn formulier. Hij heeft uren gewacht!!! Dit is Uganda zegt hij, maar is niet blij. Om elf uur zijn we nog niet vertrokken, alle andere zijn l richting Kabale. Ondertussen haak ik voor de afleiding voor mijn ongeboren kleinkind verder aan het babydekentje. Ik vraag hoelaat we vertrekken omdat ik het niet fijn vind om in Oeganda in het donker te rijden. Een kwartier later vertrekken we. Tja this is Africa Ingrid, you forgotten!!!! Marien rijd het eerste stuk tot Masaka. Daarna neem ik het stuur over. Het gaat goed, even wennen aan het links rijden en de automaat. Maar het valt me reuze mee. Rond de klok van half zes nemen we een pauze, drinken en eten een sandwich. Marien neemt het stuur weer over, het wordt snel donker. Sommige tegenliggers hebben erg felle lichten waardoor je zo verblindt wordt. Voetgangers, fietsers en boda boda's zonder licht zijn geen uitzondering. Brrr vind het doodeng, krijg ook nog erge buikpijn van de sandwich, er lag sla op, dat had ik niet moeten eten. In Kabale doen we een paar boodschappen en uiteindelijk komen we rond tien uur aan op Amasiko. Doodmoe val ik om half twaalf in een diepe slaap in 'mijn' huisje en wordt de volgende ochtend wakker als het licht gaat worden. Ik spring uit mijn bed en geniet van het prachtige uitzicht. Een koude douche en ga Amasiko homestay verkennen. Wauw wat is er veel gebeurd in 2 jaar tijd. Leuk om te zien. Ontbijten...ben als eerste en verontschuldig mij om alvast te starten want ik wil zo snel mogelijk naar de kids. En als ik kom aanlopen hoor ik ze zeggen; ' there is Ingrid coming' en ze rennen naar me toe om een hand te geven. Na vele handen te hebben geschud bewonder ik het nieuwe schoolgebouw, pak de koffer uit met de vele materialen die ik heb meegebracht, zodat nog alleen de verkleedkleren in de koffer zitten. Ik ga met de kinderen zingen en gaan we heel hard roepen waar de leerkrachten en de rest bljjven. Uiteindelijk komen zij om half tien. In het begin zijn de kids nog erg verlegen, maar na de 'wandel door elkaar' oefening met het op verschillende manieren begroeten komen ze los. We spelen allerlei reken oefeningen buiten met 90 kinderen, ze vinden het leuk en hebben plezier. We maken in groepjes een rondgang door heel Amasiko en we praten over wat alles wat zien, de kleuren, de vormen, de dieren, groente, enz...daarna is het tijd voor lunch want het is al na tweeen. Wat gaat de tijd toch snel.. Na de lunch maken we 10 groepjes en krijgen per groep een groot papier op een plaat met een stift. Ze mogen opschrijven wat ze gezien hebben. Als we aangeven dat ze door heel Amasiko mogen lopen komen ze echt los. De kleintjes huppelen met de grotere kids mee. Zo leuk om te zien. Daarna mag elk groepje een presentatie geven wat ze gezien hebben. 1 groep heeft zelfs maar liefst 60 dingen opgeschreven. En dat alles in het Engels. Prachtig om te zien. We sluiten de dag af met een lied en dan mogen de kids naar huis. Wij evalueren onder het genot van een kop thee met wat lekkers erbij. We zijn allemaal erg happy en verbaasd hoe goed de kids reageren, hoe geweldig zij het oppakken. Het doet de naam van onze stichting eer aan. Al spelend de kinderen laten leren. Wauw hier doen we het in Oeganda en in Nederland met z' n allen voor.
Na een heerlijke maaltijd duiken ik weer tevreden mijn bedje in.